سینوزیت گرانولوماتوز یک اختلال بسیار جدی (و اغلب مورد بی توجهی قرار گرفته) در سینوس ماگزیلاری است. بیمارانی که سینوزیت قارچی دارند تصور می شود که یک سابقه مفصل استفاده از آنتی بیوتیک، مواجه مزمن با قارچ یا کپک در محیط یا اختلال ایمنی را دارند.

اتیولوژی

عفونت های قارچی معمولاً توسط آسپرژیلوس، موکومیکوزیس یا هیستو پلاسموزیس ایجاد می شوند. بیماران مبتلا به سینوزیت مزمن باید همیشه از نظر شرایط گرانولوی توز ارزیابی شوند چون یک درصد بالایی از رشد قارچی در این جمعیت بیمار وجود دارد. آن چه در این بیماران مورد توجه است این است که ائوزینوفیلهایی فعال می شوند که پروتئین بیسیک اصلی را به درون مخاط آزاد می کند که به قارچ حمله کرده و آن رانابود می کند ولی این سبب تحریک غشاء و احتمال آسیب غیر قابل برگشت آن می شود که به باکتری ها امکان تکثیر می دهد. سه علامت بالینی مهم می تواند سینوزیت قارچی را از سینوزیت مزمن یا حاد متمایز سازد؛ اما یک تشخیص مثبت نیازمند مطالعات قارچ شناختی و بافت شناختی است:

1. عدم پاسخ به درمان آنتی بیوتیکی

2. تغییرات بافت نرم در سینوس مرتبط با استخوان واکنشگر ضخیم شده همراه با مناطق موضعی اوستئومیلیت

3. بخش های وابسته سینوس التهابی که شامل بافت نرم چهره و حفره نازال است.

تظاهر رادیوگرافیک

سینوس گرانولوماتوز می تواند از نظر رادیوگرافیک به صورت ضخیم شدگی خفیف تا تار شدن کامل سینوس ظاهر شود.

درمان

بیماران با یک سابقه یا ابتلای کنونی به سینوزیت قارچی باید برای درمان و کلیرانس جراحی به پزشک یا متخصص گوش و حلق و بینی شان ارجاع داده شوند. درمان معمولاً شامل دبریمان و درمان با یک عامل ضد قارچی مثل آمفوتریسین B است.

مطالب مرتبط:

تبخال یکی از انواع عفونت های ویروسی

انتشار عفونت از طریق گره های لنفاوی