در یک مروری بر مقالات 20 ساله که توسط Goodacre و همکاران ارائه شده، ترمیم های همراه با ماگزیلای بی دندان بالاترین میزان شکست زود هنگام ایمپلنت را در مقایسه با هر موقعیت دیگری دارند. پروتز ثابت در ماگزیلای بی دندان، شکست زود هنگام ایمپلنت را در 10 درصد از موارد نشان داد. در مقایسه، اوردنچرهای مندیبل یا ترمیم های ثابت، میزان شکست 3 درصدی را از خود نشان دادند.

فاکتورهای متعددی شرایط ماگزیلای بی دندان را تحت تأثیر قرار می دهند و می توانند منجر به کاهش طول عمر ایمپلنت یا افزایش عوارض پروتزی شوند. صفحه ی کورتیکال فاشیال پره ماگزیلا بر روی ریشه ها نازک است و ممکن است بر اثر بیماری پریودنتال تحلیل رفته باشد یا اینکه اغلب در حین خارج کردن دندان بشکند. به علاوه صفحه ی فاشیال کورتیکال در حین ریمادلینگ اولیه ی استخوان به سرعت تحلیل می رود، و ریج قدامی 25 درصد از عرض خود را در طول سال اول از دست رفتگی دندان، از دست می دهد و 40 تا 50 درصد را در طول سال اول، اغلب صرف صفحه ی لبیال می شود. در نتیجه، استخوان باقی مانده ی موجود به موقعیت پالاتال تری مهاجرت می کند.

بیمار ممکن است بیشتر متمایل به استفاده و سازگاری با عملکرد دنچر کامل ماگزیلا باشد تا مندیبل. گیر بیشتر، ساپورت و ثبات آن در مقایسه با ترمیم پایین کاملاً مستند است. در نتیجه، بیمار اغلب قادر است که پروتز متحرک بالا را در دوره ی طولانی تری، پیش از آن که عوارض جانبی بروز یابند استفاده کند. از دیدگاه یک بیمار انگیزه ی جایگزینی یک دنچر بیشتر مربوط به خواسته ی او منوط به یک پروتز ثابت است.

 مطالب مرتبط:

جایگذاری پره ماگزیلا

طرح ایمپلنت