دندان های کانین (نیش) موقعیت مهمی در ایمپلنت زمانی که، کانین و دو دندان مجاورش از دست رفته باشند، دارد. بنابراین، هنگامی که دو عدد از پره مولار، یک پره مولار اول و لترال و یا یک لترال و یک سانترال، در مجاورت یک کانین از دست رفته باشند، ایمپلنت کانین تجویز می گردد.

یک مندیبل بی دندان از نظر بیومکانیکال ممکن است به 3 قسمت تقسیم شود: ناحیه دندان های قدامی (کانین تا کانین) ناحیه دندان هایخلفی دوطرفه (پره مولار و مولارها). یک موقعیت کلیدی ایمپلنت، یک ایمپلنت در هر ناحیه، یا تقریباً 3 ایمپلنت کلیدی است. یک ماگزیلای بی دندان به 5 ناحیه تقسیم می شود، ناحیه قدامی (لترال ها و سانترال ها) کانین های دو طرفه، ناحیه خلفی دو طرفه (پره مولار و مولارها). یک موقعیت کلیدی یک ایمپلنت در هر ناحیه، یا تقریباً 5 ایمپلنت کلیدی است.

طرح درمان باید شامل روش هایی برای کاهش استرس و به حداقل رساندن مشکلات اولیه دندان ها و دراز مدت آن باشد. پارامترهای متعددی تحت کنترل پزشک است تا از طرق آن ها بتواند محیط استخوانی اطراف ایمپلنت را برای کنترل استرس در اطراف ایمپلنت های داخل استخوانی مهیاتر کند.

تعریف استرس، نیروی تقسیم شده در ناحیه فانکشنالی است که آن نیرو بر آن وارد می شود. یک روش بیومکانیکال برای کاهش استرس، افزایش سطح سیستم ساپورت کننده ایمپلنت است. استرس کلی وارد بر سیستم ایمپلنت ممکن است از طریق افزایش ناحیه ای که نیرو بر آن وارد می شود کاهش یابد. مؤثرترین روش برای افزایش سطح ساپورت کننده ایمپلنت، افزایش تعداد ایمپلنت هایی است که برای ساپورت سیستم ایمپلنت به کار می روند.

مطالب مرتبط:

اصول مهندسی در ایمپلنت های دندانی