علاوه بر ایمپلنت می توان از پروتز های درمانی استفاده کرد که قبل از ساختن اوردنچر نوع RP-5 یا پروتز کامل به منظور بهبود بخشیدن ساپورت، ثبات یا گیر بافت نرم به کار می روند.

اولین علامت تخریب ریج باقی مانده توسط دنچر لق، اغلب بافت نرم رخمی و تغییر شکل داده است. بستر بافت نرم ممکن است درجات متفاوتی از  هایپرپلازی، اپولیس، هایپر تروفی یا ابرژن را نشان دهد. درمان  tissue conditioning اغلب برای احیای سلامتی بافت نرم قبل از انجام قالب گیری نهایی پروتز متکی بر بافت نرم انجام می شود.

ماده ی conditioner بافت نرم می بایست هر 2 تا 3 روز تعویض شود و 10 تا 14 روز معمولاً برای بازگرداندن بافت نرم به وضعیت سلامت کفایت می کند. دنچر موجود می تواند به عنوان یک پروتز درمانی در این دوره استفاده شود. درمان های اضافه، نظیر برداشتن انساج رشد یافته ی آویزان با جراحی نیز اغلب قبل از conditioning بافت نرم انجام می شوند.

می بایست دقت شود که مواد conditioner بافت نرم با مواد Liner بافت نرم که برای افزایش ساپورت پروتز متحرک استفاده می شوند تفاوت دارند. conditioner های بافت ظرف 18 تا 24 ساعت اول تغییر ابعادی می یابند به همین دلیل هنگامی که بافت ها به وضعیت نرمال خود باز می گردند، مواد داخل پروتز تغییر ابعادی می یابند، تا این تغییرات بافتی را امکان پذیر سازد. با این حال مواد modifire می بایست آب خود را از دست دهند و نهایتاً ماده سخت شود. لاینرهای بافت نرم نسبت به مواد conditioner مدت بیشتری نرم می مانند، به ویژه زمانی که با یک سیلر پوشاننده شوند. با این حال ماده در طی روز اول تغییر ابعادی نمی یابد و بنابراین نمی تواند اثر تغییر بافت را داشته باشد.

مطالب مرتبط:

انتقال نیرو و مکانیسم های شکست پروتز و ایمپلنت