در مقالات گزارش های متعددی وجود دارد که اشاره می کنند فانکشن به خطر افتاده دندانی باعث عملکرد ضعیف جویدن و بلع می شود که در عوض می تواند باعث ایجاد تغییرات سیستمیک و بروز بیماری، ضعف و کاهش طول عمر مورد انتظار شود. این که دنچرها تا چه اندازه با دندان های طبیعی متفاوت هستند بررسی شده است.

در مطالعه ای که توانایی خوردن میوه، سبزیجات و سایر فیبرهای رژیمی را در بیماران بی دندان مورد بررسی قرار داده بود، 10 درصد (در زمینه خوردن این مواد) اظهار دشواری و سختی کرده و آزمایش خون نشان دهنده سطح کاهش یافته آسکوربات و رتینول پلاسما در مقایسه با افراد با دندان بود. این دو آزمایش خون با افزایش خطر مشکلات پوستی و بینایی در افراد مسن مرتبط است.

موارد زیر نشان دهنده تأثیرات منفی پروتزهای متحرک است:

• نیروی جویدن از 200Psi به 50Psi کاهش می یابد.
• 15 سال استفاده از دنچر، نیروی جویدن را به 6Psi کاهش می دهد.
• اثرات ماضغه ای کاهش می یابند.
• داروهای بیشتری برای رفع مشکلات گوارشی مورد نیاز است.
• طول عمر می تواند کاهش یابد.
• محدودیت انتخاب غذا.
• دریافت غذای سالم کاهش می یابد.

در مطالعه دیگری عملکرد جویدن و کیفیت آن در افرادی که از دنچر استفاده می کنند با افراد با دندان مقایسه شد. این گزارش نشان داد وقتی ارتباطات مناسب برای سطح نرمال عملکرد متفاوت در نظر گرفته شود، کیفیت جویدن فردی که از دنچر استفاده می کند کمتر از یک ششم یک فرد با دندان است.

گزارش های متعددی در مقالات نشان می دهد سلامت بیمار و طول عمر او به سلامت دندان ها ارتباط دارد. قدرت پایین جویدن می تواند دلیل غیر مستقیم کاهش وزن در افراد مسن همراه با افزایش مرگ و میر باشد. از سوی دیگر افرادی که تعداد زیادی دندان از دست داده اند بیشتر در معرض چاقی هستند. بعد از عوامل سنتی خطر برای سکته مغزی و حمله قلبی که همیشه روی آن ها تأکید ویژه ای صورت می گیرد، ارتباط قوی بین بیماری های دندانی و ناراحتی های قلبی عروقی وجود دارد که همچنان اصلی ترین علت مرگ و میر به شمار می آید. این منطقی است تصور کنیم بازسازی سیستم دهانی استخوانی بیمار برای داشتن فانکشن نرمال و استفاده از دنچر می تواند واقعاً کیفیت و طول عمرشان را افزایش دهد.