علاوه بر اطلاعاتی که کست های تشخیصی در همه کارهای دندانپزشکی می دهند، کست ها همچنین در انتخاب محل ایمپلنت و زاویه قرار گیری مورد نیاز حین مرحله جراحی، کمک کننده اند.

تمپلیت های جراحی اغلب بر روی کست های تشخیصی و یا به دنبال موم گذاری تشخیصی پروتز طراحی شده، ساخته می شوند. از آن جا که روند درمان برگشت ناپذیر است، ممکن است، برای رعایت ملاحظات قانونی، از مجموعه ای از کست ها برای داشتن یک رکورد دائمی از وضعیت دهان قبل از جایگذاری ایمپلنت، استفاده شود. همچنین، می توان از کست های تشخیصی و مقدمات پیش از درمان برای نمایش مراحل کار و تقویت همکاری و انگیزه بیمار درباره طرح درمان پیشنهادی استفاده کرد.

کست های تشخیصی با استفاده از یک رکورد دقیق سنتریک از فکین و اکلوژن ماگزیلو مندیبولربر روی یک آرتیکولاتور نیمه قابل تنظیم مانت می شوند و به این ترتیب، اطلاعات بیشتری درباره درمانی که می تواند بر طرح درمان پروتز نهایی تأثیر گذار باشد، در اختیار ما قرار می دهند. مهمترین فاکتورها شامل موارد زیر است:

1. موقعیت روابط مرکزی اکلوزال، مانند تماس های پیش رس

2. ارتباط ریج های بی دندانی با دندان های مجاور و قوس مقابل

3. موقعیت بالقوه اباتمنت ها، از جمله شیب، چرخش، اکستروژن، فاصله دادن، موازی کردن و ملاحظات زیبایی

4. مورفولوژی دندان، ساختار اباتمنت و وضعیت کلی (مثل فست های سایشی، ترک ها و … )

5. جهت نیروهای وارد شده بر محل ایمپلنت

6. طرح اکلوزال موجود شامل تماس های موجود در سمت کارگر و بالانسینگ

7. جهت قرارگیری، طول، عرض و محل بافت نرم ناحیه ی بی دندانی، اتصالات مخاطی، ملاحظات زیبایی مخاط اطراف و توبروزیته

8. فاصله بین فکی

9. قوس اکلوزال ویلسون و قوس اسپی

10. ارتباط بین دو قوس

11. وضعیت دندانی مقابل

12. طرح اکلوزال بالقوه در آینده

13. تعداد دندان های از دست رفته

14. موقعیت اباتمنت ها در قوس

15. شکل قوس و عدم تقارن

مطالب مرتبط:

درمان پروتزی قبل از درمان اصلی