موارد استعمال کمی برای پروتز متحرک به عنوان درمان قطعی جهت جایگزینی تک دندان خلفی وجود دارد. گرچه، معمولاً به عنوان ترمیم موقت در منطقه ی زیبایی در زمان بهبود ایمپلنت استفاده می شود.

یک ترمیم موقت متحرک ممکن است با فشار بر روی بافت نرم بالای یک گرفت استخوانی نیرو وارد کند و در نتیجه در حجم آگمنتاسیون تداخل ایجاد نماید. با احتمال کمتر، FPD ممکن است سبب از دست رفتن استخوان، یا شاید حتی سبب عدم موفقیت ایمپلنت به دلیل نیروی وارده ی پیش از مورد به ایمپلنت در مرحله ی بهبود آن باشد. RPD موقت نیز ممکن است پاپیلای بین دندانی دندان های مجاور را فشرده سازد، که منجر به ایجاد تداخلات زیبایی می شود. در نتیجه یک رستوریش ثابت باند شونده بارزین ممکن است جهت جایگزینی دندان در منطقه ی زیبایی فراهم شود تا پروتز موقتی با عملکرد بهبود یافته و حمایت از منطقه را امکان پذیر سازد. این انتخاب معمولاً گزینه ی اول در زمانی که پیوند استخوان پیش از قرار دادن ایمپلنت لازم است به شمار آید زیرا آسیب پذیری استخوان پیوندی نسبت به حرکت بیشتر است و گاهی زمان مورد نیاز برای بهبود طولانی تر است.

پروتز ثابت باند شونده بارزین و پروتز متحرک، هر دو، ممکن است به عنوان یک رستوریش موقت ساخته شوند. رستوریشن متحرک بلافاصله بعد از جراحی استفاده می شود تا از خطر بخیه در حین بهبود اولیه محافظت کند. وقتی بخیه ها برداشته شوند ترمیمی باند شونده بارزین (بدون آماده سازی دندان) می تواند ارائه شود. چون ترمیم باند شونده و ترمیم متحرک هر دو ساخته شده اند.