بستن ابتدایی بافت نرم یک شرایط الزامی برای موفقیت روند پیوند به جای پیوند مارکت می باشد. جمع شدن کناره های زخم به صورت اولیه باعث ترمیم بهتر و تشکیل حداقل کلاژن بافت نرم و تخریب آن می شود. همچنین باعث به حداقل رساندن ناراحتی های بعد از عمل می شود. یک مرحله ی ضروری برای تشکیل احتمالی استخوان است. حتی زمانی که پیوند ساکت بودن ترمیم اولیه کناره های زخم بعد از کشیدن دندان انجام شده اپیتلیوم ساکت را قبل از تشکیل استخوان می پوشانند. یکی از شایع ترین مشکلات بعد از پیوند استخوان داخل دهانی باز شدن خط برش در حین ترمیم اولیه می باشد. و نتیجتاً پیوند آلوده شده یا از دست می رود، خونرسانی به تأخیر می افتد یا حذف می شود و رشد استخوان آسیب می بیند.

دلیل این که باز شدن خط برش در حین پیوند استخوان بسیار مهم تر از جراحی ایمپلنت می باشد، این است که بافت پوشاننده باید روی حجم بیشتری از استخوان را بگیرد و کنش خط برش ممکن است بافت نرم را جدا کند. بافت نرمی که زیر فلپ های کنار زده شده که روی مواد پیوندی یا سدهای غشایی قرار دارد فاکتورهای رشدی کمتری است که به استخوان میزبان نیاز دارد.

راهنمایی زیادی برای کاهش شیوع بازشدگی خط برش وجود دارد. در صورت امکان برش اولیه باید در بافت کراتینیزه باشد. نه تنها این کار باعث کاهش خونریزی داخل دهانی اولیه می شود بلکه عروق خونی کوچک را بیشتر کرده و ادم بعد از عمل را کاهش می دهد که می تواند باعث کشش در خط برش شود. برش کرستال لینگوالی تر طراحی شده، مخصوصاً در ماگزیلا، که این عمل بافت کراتینیزه ی بیشتری را روی یک فلپ فیستالی قرار می دهد و پاره شدن بافت را حین تبخیر زدن به حداقل می رساند. یک برش عمودی آزاد کننده برای جراحی ایمپلنت نیز دورتر از محل پیوند مستقیماً روی استخوان میزبان طراحی شده و یک فلپ با پایه ی وسیع را به وجود می آورد. در صورت امکان خونرسانی فلپ برگردانده باید حفظ شود. خونرسانی فلپ فیشیال که بیشتر اوقات فلپ برگردانده شده برای پیوند می باشد از مخاط غیر کراتینیزه متحرک تأمین می شود.

مطالب مرتبط:

برنامه زمانی درمان و کاشت فوری ایمپلنت