آناتومی سینوس های ماگزیلاری اولین بار توسط لئوناردو داوینچی در 1489 توصیف و تصویر شد بعد توسط آناتومیست انگلیسی در سال 1651 به نام ناتانائیل هایور به نگارش درآمد. سینوس ماگزیلاری در بادی استخوان ماگزیلا قرار گرفته و بزرگ ترین سینوس پارانازال و نخستین سینوسی است که تکامل می یابد. در واقع ایمپلنت و جراحی سینوس ماگزیلاری برای آن، از جمله موارد مهمی است که باید قبل از کاشت ایمپلنت به آن توجه شود.

 تکامل سینوس ماگزیلاری

تو خالی شدن ابتدایی سینوس ماگزیلاری در حدود ماه سوم تکامل جنینی با بیرون زدگی مخاط نازل به درون ساختار قیفی شکل اتموئید اتفاق می افتد در این زمان سینوس ماگزیلا به صورت یک جوانه در سطح infralateral اتموئید بین مئاتوس میانی و فوقانی می باشد. پیش از تولد، یک تو خالی شدن مجدد صورت می گیرد. در هنگام تولد سینوس ها با مایع پر می شوند و سینوس ماگزیلاری به صورت یک شیار دوکی شکل در طرف مزیال ماگزیلا درست بالای جوانه اولین مولر شیری می باشد.

پس از تولد و تا زمانی که نوزاد 3 ماهه شود، رشد ماگزیلا ارتباط نزدیک با فشار وارده از طرف چشم بر کف اوربیت و وجود کشش عضلانی سطحی بر ماگزیلا و شکل گیری دنتیشن دارد. همزمان با بلوغ جمجمه، این سه فاکتور بر تکامل سه بعدی آن تأثیر می گذارند. در 5 ماهگی سینوس به صورت یک ناحیه مثلثی در مجاورت سوراخ اینفرا اوربیتال دیده می شود.

در طی یک سالگی کودک، سینوس ماگزیلا زیر کانال اینفرا اوربیتال گسترش می یابد که با ریج نازک استخوانی حمایت می شود. آنتروم به صورت اپیکالی رشد می کند و مرتباً جایگزین فضای اشغال شده با دنتیشن در حال تکامل می شود. وقوع رشد در ارتفاع، به بهترین نحو در ارتباط با موقعیت کف سینوس مشخص می شود. در 12 سالگی تو خالی شدن هم سطح دیواره خارجی اوربیت گسترش می یابد و کف سینوس با کف بینی هم تراز می شود. تکامل اصلی آنتروم زمانی اتفاق می افتد که دندان های دائمی رویش می یابد و تو خالی شدن در طول بازی ماگزیلا و زائده ماگزیلاری استخوان زایگوما ادامه می یابد. گسترش به درون زائده آلوئولار، کف سینوس را در حدود 5 میلیمتر پایین تر می آورد. از نظر قدامی خلفی، گسترش سینوس با رشد بخش میانی صورت همزمان است و تنها با رویش سومین مولر دائمی یعنی زمانی که حدود 16 تا 18 سال دارد کامل می شود.

مطالب مرتبط:

عفونت های ماگزیلاری