بنابر آنچه در مقالات آمده افزایش سن به طور مستقیم با از دست رفتن دندان ارتباط دارد. بنابراین جمعیت مسن عامل مهمی است که در دندانپزشکی ایمپلنت مورد توجه قرار گرفته است. وقتی اسکندر دنیای قدیم را تسخیر کرد فقط 17 سال سن داشت. به هر حال طول عمر مورد انتظار در آن زمان فقط 22 سال بود. از سال 1000 پیش از میلاد مسیح تا سال 1800 پس از میلاد متوسط طول عمر زیر 30 سال باقی مانده بود. از سال 1960 افزایش در طول عمر مورد انتظار سریع تر از هر زمان دیگری در طول تاریخ اتفاق افتاد. در سال 1980 30%جمعیت آمریکا بیشتر از 45 سال سن داشتند، 21% بیشتر از 50 سال و 11% مسن تر از 60 بودند. گروه مسن تر از 65 از 12% کل جمعیت در سال 2000 طی 25 سال آتی بیش از 20% کل جمعیت را تشکیل خواهند داد.

به علاوه نه فقط درصد جمعیت بالای 65 سال افزایش می یابد بلکه کل جمعیت هم افزایش خواهد یافت. جمعیت آمریکا در سال 282، 2000 میلیون نفر بود که انتظار می رود در سال 2050 با 49% افزایش به 420 میلیون نفر برسد. با در نظر گرفتن هر دو عامل رشد کلی جمعیت و افزایش جمعیت بالای 65 سال انتظار می رود افزایش بی سابقه ای در تعداد بیماران (افراد متقاضی) اتفاق بیفتد. در سال2003، 35 میلیون نفر بالای 65 سال بودند، انتظار می رود این رقم با افزایشی 87 درصدی در سال 2025 به 70 میلیون نفر بالای 50 سال برسد. چون افراد مسن تر بیشتر دندان هایشان را از دست می دهند نیاز به دندانپزشکی ایمپلنت طی چند دهه آینده به شکل باورنکردنی افزایش پیدا خواهد کرد.

طول عمر مورد انتظار پس از سن بازنشستگی به شدت افزایش پیدا کرده است. در سال 1965 میانگین طول عمر 65 سال بود که در 1990 به 78 سال رسید. طول عمر مورد انتظار در سال 2001، برای افراد غیر سیگاری و با وزن طبیعی 85 سال برآورد شده بود. در حال حاضر یک فرد 65 ساله می تواند انتظار داشته باشد تا 20 سال دیگر نیز عمر کند و یک فرد 80 ساله نیز می تواند 9/5 سال دیگر نیز زندگی کند.

مطالب مرتبط:

جراحی و سطوح ایمپلنت های دندانی