ثابت شده است که درد در 50% پروسه های جراحی به طور مناسب کنترل نمی شود. این تجارب دردناک بیمار را به بزرگنمایی محرک های آسیب رسان دچار می کنند و باعث می شوند که بیمار به طور تیپیک محرکی کاملاً بدون درد را به صورتی دردناک تجربه کند. بنابراین، بیمارانی که تجارب دردناکی داشته اند ممکن است افزایش درد داشته باشند و پس از  عمل به مسکن های اضافه نیاز پیدا کنند هدف از کنترل درد در ایمپنتولوژی دهانی این است که قبلا از، از بین رفتن تأثیر بی حس کننده های موضعی به بی حسی مناسب دست پیدا کرده باشیم و پس از عمل نیز برای راحتی بیمار رژیم استفاده ی درست از مسکن ها ادامه پیدا کند.

تقدم در مصرف مسکن ها

تقدم در مصرف مسکن ها به معنی آغاز یک رژیم مصرف مسکن قبل از اصابت محرک آسیب رسان است. وجود مقادیر مناسب از مسکن ها در خون قبل از شروع جراحی سودمند است. هدف، جلوگیری از حساس شدن سیستم عصبی نسبت به محرک های آتی است که ممکن است باعث بزرگ نمایی درد شوند. این نوع درمان برای جراحی ایمپلنت ایده آل است زیرا معمولاً به صورت اختیاری صورت می گیرد و زمان اصابت محرک آسیب رسان قابل کنترل است. دستکاری بافت های سخت و نرم حین جراحی ایمپلنت و پیوند استخوان بیمار را به درد پس از عمل دچار می کند. میزان رفلکشن بافتی، مقدار آماده سازی استخوان، فاکتورهای ذاتی بیمار و زمان پروسه ی جراحی بر شدت و مدت درد پس از عمل تأثیر می گذارند.