زمانی که یک کانین و دندان های مجاور آن وجود ندارند استفاده از پروتز ثابت کنترااندیکاسیون دارد این موضوع به عنوان یک قانون در پروتز مطرح است. به همین خاطر هنگامی که کانین و دو پرمولر غایب باشند رستوریشن ثابت کنترااندیکاسیون دارد. یک پروتز متحرک که تحت فانکشن هیچ حرکتی ندارد به عنوان یک پروتز ثابت مطرح می شود و به همین خاطر باید با توجه به تعداد و موفقیت ایمپلنت ها از قوانین طرح درمان پروتز ثابت پیروی کند. حداقل یک دندان کانین طبیعی سالم یا یک اباتمنت ایمپلنت در ناحیه کانین، قبل از این که ایمپلنت های خلفی در کوادرانت گذاشته شوند نیاز است.

شرایط غیر عادی داخل دهان ممکن است نتیجه نهایی پیوند سینوس و یا میزان موفقیت ایمپلنت های داخل پیوند سینوس را به مخاطره بیاندازد. این کنترااندیکاسیون مشابه موارد مطرح شده برای درمان ایمپلنت استاندارد برای بیماران بی دندان بوده به صورت زیر خلاصه می شود:

• بهداشت دهان ناکافی
• عفونت فعال
• بیماری پریودنتال کنترل نشده دندان های باقی مانده
• مال اکلوژن شدید
• براکسیزم شدید همراه با از دست رفتن incisal guidance

بازسازی فضای ارتفاع (CHS) تاج کاهش یافته

CHS باید قبل از کاشت ایمپلنت ارزیابی شود. هنگامی که پلن اکلوزال بازسازی یا تصحیح شد، CHS باید بزرگتر از 8 میلیمتر باشد. اگر فضای کمتری برای بازسازی پروتزی در دسترس باشد، یک ژنریوکتومی در ابتدا در نظر گرفته می شود چرا که در این ناحیه حضور ضخامت زیاد بافت نا شایع نمی باشد. با این حال اگر برداشت بافت نتوانست مشکل CHS را اصلاح نماید، استئوپلاستی به تنهایی یا به همراه استئوتومی عمودی زائده آلوئولار فوقانی ماگزیلاری برای افزایش ارتفاع عمودی ریج قبل از جراحی ایمپلنت توصیه می شود.

مطالب مرتبط:

پاکیزگی در دندانپزشکی و جراحی ایمپلنت