طبقه بندی برای موفقیت ایمپلنت همچنان پیچیده باقی مانده است. حجم زیاد مطالعات بالینی که نشان دهنده موفقیت ایمپلنت یا شکست بوده اند کیفیت نوع موفقیت به دست آمده را بررسی نکرده اند. در عوض واژه موفقیت اساساً به طور پایاپای به ماندگاری ایمپلنت اطلاق شده است. واژه ی شکست برای توصیف ایمپلنتی به کار می رود که دیگر در حفره دهان حضور ندارد. تقریباً تمامی گزارش ها در مقالات پروتزی نیز موفقیت ایمپلنت را به جای ماندگاری گزارش کرده اند. موفقیت برای یک دندان طبیعی چیست؟ در مقالات پریودونتال ارائه کیفیت سلامت حال حاضر و راهنمایی هایی بر مبنای بندی های بالینی، سلامت ایده آل برای یک دندان طبیعی را توصیف می کند. واژه عمومی موفقیت در دندانپزشکی ایمپلنت باید با مفهوم موفقیت کیفیت سلامت همراه با زنجیره بیماری – سلامت جایگزین شود و وضعیت ایمپلنت را توصیف نماید.
ایندکس های پریودونتال گاهی برای ارزیابی و موفقیت ایمپلنت ها هم به کار می روند؛ گرچه این ها به لحاظ بنیادی با هم تفاوت دارند. چرا که ایمپلنت پوسیده نمی شود و فاقد پالپ است تا به عنوان اولین نشان دهنده بیماری عمل کند و غشای پریودونتال هم ندارد. به علاوه واژه هایی که برای توصیف بیماری های پریودونتال به کار می روند بعضاً برای توصیف وضعیت ایمپلنت نامناسب هستند. توصیفات بیماری های مرتبط با ایمپلنت پیشرفت داشته و این امر خود نشانه ای از موفقیت ایمپلنت است و مکانیسم ها، علل ایجاد کننده، پاتوژنز و عوامل میزبان بهتر شناخته شده اند. طبقه بندی موفقیت ایمپلنت های اندوستال قبلاً توسط مؤلفان اشاره شد که شامل نظرات مختلفی بود.
به گزارش آلبرکتسون و همکارانش که در موارد فوق آمده است، اختصاصاً برای ایمپلنت با فیکساسیون محکم طراحی شده و امروزه به شکل گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد.
مطالب مرتبط: