کیفیت سلامت ایمپلنت توسط دانشمندان زیادی مورد بررسی قرار گرفته است. شرایط ایده آل بالینی برای دندان های طبیعی شامل موارد زیر می باشد:

فقدان درد، در صورت اعمال نیروی طرفی کمتر از 100 گرم لقی اولیه افقی کمتر از 0/1 میلیمتر، لقی ثانویه با نیروهای طرفی 500 گرمی کمتر از 0/15 میلیمتر، فقدان لقی واضح عمودی، عمق پروبینگ کمتر از 2/5 میلیمتر، ارتفاع استخوان کرستال در رادیوگرافی 1/5 تا 2 میلیمتر پایین تر از سمنتوانامل جانکشن، لامینادورا دست نخورده، فقدان خونریزی هنگام پروبینگ، فقدان اگزودا و فقدان تحلیل یا درگیری فورکا در دندان های ریشه ای. برخی از این طبقه بندی ها به عنوان شرایط ایده آل برای ایمپلنت های دندانی می باشند تا سلامت ایمپلنت ایجاد گردد و بدین صورت فهرست شده اند.

انجمن پریودونتولوژی آمریکا انواع تعایف پریودونتال را برای تشخیص و درمان دندان های طبیعی ارائه کرده است. طبقه بندی ارائه شده برای ارزیابی بالینی کیفیت سلامت ایمپلنت توسط کنگره ایمپنتولوژیست ها در سال 2007 پذیرفته شد. این طرح کیفیت سلامت ایمپلنت به دندانپزشک اجازه می دهد تا استفاده از ایمپلنت را در طبقه بندی های فهرست شده ارزیابی کرده و آن را در دسته مناسب قرار دهد و سپس بر همین اساس مشکل ایمپلنت را برطرف نماید. همچنین پیش آگهی به کیفیت طبقه بندی نیز بستگی دارد.

گروه نخست نشان دهنده موفقیت ایمپلنت با وضعیت سلامت ایمپلنت در شرایط ایده آل است. هنگام لمس، پرکاشن (ضربه) یا فانکشن دردی وجود ندارد. با load کمتر از 500 گرم از حرکت ایمپلنت در هر جهتی، هیچ گونه لقی دیده نمی شود. از زمان جایگذاری ایمپلنت کمتر از 2 میلیمتر از استخوان کرستال تحلیل رفته است. ایمپلنت فاقد سابقه اگزودا بوده و هیچ گونه رادیولوسنسی در اطراف بدنه ایمپلنت دیده نمی شود. عمق پروبینگ برابر یا کمتر از 5 میلیمتر بوده و بعد از سال اول تثبیت می شود. به طور ایده آل ایندکس خونریزی صفر تا 1 است. ایمپلنت های گروه نخست باید از یک برنامه نگهداری طبیعی پیروی کنند. پیش آگهی بسیار خوب تا عالی است.

سلامت ایمپلنت های گروه دوم مطلوب و ثابت است اما تاریخچه ای از مشکلات بالقوه بالینی وجود دارد. هنگام لمس، پرکاشن یا فانکشن هیچگونه تندرس یا دردی وجود ندارد. درمان مورد تجویز برای ایمپلنت های گروه دوم شامل این موارد است: پروتکل کاهش استرس برای سیستم ایمپلنت، فاصله کوتاهتر بین جلسات ویزیت بهداشتی، تأکید و مرور مجدد روی روش های بهداشت دهان، رادیوگرافی های سالانه تا زمان تثبیت شدن تحلیل استخوان کرستال و ژنژیوپلاستی یا جراحی های کاهش عمق سالکوس در صورت لزوم. پیش آگهی خوب تا خیلی خوب است که به عمق سالکوس ایمپلنت بستگی دارد.

مطالب مرتبط:

روش های مراقبت و نگهداری از ایمپلنت